Küçük Resim Şiiri - Burak Güneş

kazanma sırası bende sıra bana gelmeli artık
dertlerin hepsini beynim besledi
tanrım ben düşünmezken iyiydim ışıkları neden kapattın?
ellerimle sözlerim beraber dertleşti.

bozuk saatler kalkılmayan sabahlara işaret ve bir de geç kalınan iş
peki sence nereye kadar böyle devam ediceksin sözleşmelerin bile robotik
değil mi,kabullendiğini bile bile devam et bi gün mucize kurtarır seni
başlı başına mucize olan insan tekrardan aynı şeyi dilermiş nedensiz.
ters giden istekleri lehine çevirmek için peşinden koşmak gerek.
öylece durup dönmesini bekleyemezsin ortalıkta rüzgar yoksa eğer.
hayat ne kadar zormuş ölümü bilmemek ne kadar acıymış meğer.
bunu hayattayken yaşayıp,yaşayıpta öldükten sonra öğrendim!
bir gün bile düzgün nefes almamanın verdiği boşluk müziğime yansır
elimde olsaydı herkesi güldürür ve susmamalarını sağlardım!
yalnızlığın senfonisi bu,içimde biraz kalsaydı isteği yaşamın
belki böyle olmazdı ama diğer türlü napabilirdim bilmem imkansız.
....
sonumuz belli,hikayemiz farklı,acılar birbirini tanır göremesen de.
söz alma hakkın yok bu okulda
ve kapıdan çıkıp gidersen bi ceza bekliyo derler hep!
o cezayı çekmemek için yaşanılan bu hayat.
resmi tamamlamayan ressamın yırtıp attığı resimler kadar saçma.