Şair Su_ezgi

ŞİİR

TAKİPÇİ

Küçük Renkli Bilyeye

tüm bilyeleri yutulunca hayat oyununda
tuttu dünyayı misket eyleyip cebinde gizledi
ve çocuk
o soğuk
taşta yatarken boylu boyunca
kimseler bilmedi
onu yıkayan hocanın merhametini;
cep açıp da kefenliğe
bilyeyi gizlediğini…
ve çocuk
o soğuk
taşta yatarken boylu boyunca
gülümsedi
dünya giderkende beraberindeydi
bi bilye gibi renkli ….
Ve hoca
Son duasını ederken çocuğa
Gözleri nemlendi
Yine de çocuk gibi gülümsedi
Kim derdi ki
Kefenin cebi olmazdı deyi?
Ki tüm bilyeleri yutulmuş bi çocuğun
Son dileğiydi dünya bunu bilirdi …
Kimseler bilmezdi son dileğin AŞK’a dair edildiğini…
Hocalar da aşkı bilirdi;
Yaşamanın ve yeni bir yaşamın; ölümün yani
ufuk çizgisindeki birlikteliğini
O ufukta doğan kudretin heybetini
Sevgiliyi; aslolan güneşi….