Küçük Pencere Şiiri - Zeynep Uyanık

Küçük bir pencereden baktım sokağa
Çok şey anlattı bana
Orda oynayan çocuklar
Gençlikse tükenip gitmişti kabuslar ülkesine
Küçük bir pencereden baktım o ağaca
Benim yaşımda oda
Eğilmiş beli, yakınıyor bana
Küçük bir pencereden baktım dünyaya
Dünya benden yaşlı ama
Dönüyor durmadan hala
O küçük pencerem var aklımda
Pencerem de buğulanmış
Dışarıyı göstermiyor bana
Şimdi yatağımdayım ve karşımda pencerem
Elveda diyor bana
Ve sesler yankılanıyor
Hıçkırıklar yükseliyor
Meğer ölmüşüm
Ondandır herkes ağlıyor
Ve ondandır o ağaç
Bir anda yok oluyor
Ve iki dudak arasından çıkan tek kelime elveda oluyor
Elveda!