Sıradan bir gün, yaşam devam etmekte;
Zavallı biri hariç -vay gidenin haline-
Küçük bir parantezdi o kapandı sessizce,
Kıyamet koptu sanki duyamadık iyice…
Sonsuz gerçeğin hazin öyküsüdür her biri,
Umut, sevinç ve keder; başrol oyuncusu biz…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta