Küçük ve mızmız bir çocuk edasıyla uzandığım kanepede
ne kadar da SEN varsın..
Su içitiğim bardağın kenarına iliştirilmiş dudak sensin,
ürkek adımlarla yürüdüğüm odada senin ayakların dolaşıyor.
Gözümü dikip baktığım duvardaki tabloda senin gözlerin var.
Yediğim ekmeğin içinde sen,uyuduğum uykunun her yanı senle dolu..
Yani ben gülüm..
Sen olarak çıkıyorum hergün aynanın karşısına..
Kayıt Tarihi : 27.6.2006 22:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!