Küçük Meleklerim

Kaç kara kış geçti, mezarınızın üstünden?
3 mü, 5 mi, 10 mu?
Üşüdünüz mü?
Sımsıkı sarıldınız mı birbirinize?
Korkup, çığlıklara mı boğdunuz geceleri?
Neler geçti, o anda kalplerinizden?
Hangi hayali kucakladınız düşlerinizde?
Annenize, babanıza mı gücendiniz?
Çocuk yaşta terk ettiler bizi diye.
Kaç bahar geçti, mezarınızın üstünden?
3 mü, 5 mi, 10 mu?
Yağmurlar ıslattı mı, o gül tenlerinizi?
Oysa yeni tomurcuklanıyor güller.
Duymadılar annelerimizin feryadı figanını,
Kopardılar dalından, taptaze sürgünleri
Bilmezler mi, gül dalında güzeldir.
Ne istediler sizden, ne istediler bizden?
Henüz hasat vakti bile gelmemişken.
Kaç sıcak yaz geçti, mezarınızın üstünden?
3 mü, 5 mi, 10 mu?
Yeni yeni çiçekler açtı,
Arılar bal aldı o çiçeklerden.
Ağaçlar meyveye durdu,
Anneler hamile kaldı.
Sevdiler okşadılar onları,
Sizi sever gibi yürekten.
Kalpleri sızladı,
Taş bastılar kanayan bağırlarına.
Şimdi kimse yatılıya vermiyor çocuklarını.
Güvenleri yok artık, kamunun taş duvarlarına
Kaç mevsim geçti mezarınızın üstünden?
3 mü, 5 mi, 10 mu?
Unutulduk sanıyoruz belki,
Bu nasıl mümkün olabilir ki 13 Mart 1992 tarihi
Oya gibi işlendi belleğime.
Açmamış tomurcuklarım benim,
Nasıl öpüp kokladımsa saçlarınızı ayrılırken,
Hala içime sizi çekiyorum, nefes alırken.
Kokunuzu özledim, her nerdeyseniz
Allah'ım rehmetini esirgemesin sizden.