Küçük Mehtap Şiiri - Işık Bakırcı

sana bağışlıyorum tüm umutlarımı bu gece
tek varisi bu sevdanın sen gözüküyorken.
ellerimde gitarın yırtılmış telleri
ve hiç gitmediğim yerlere dönüşsüz tren bileti.
iç savaşlar boy gösterdiği tarihlerde
küçük taştan örülü bir köy evinde iken görmüşlüğümde hala gözlerim.
yüreğime dokunan masum ellerin,
kiminin sevgilisi,kardeşi ya da sırdaşıydın,
ileri yolun sonundaki bahçeler çiçekler duruyor hala.
asırlar geçmesine rağmen o tüm yeşilliğini seriyor yoldan geçen yabancılara,
tıpkı sen gibi.
ürkmeden seviyor izleyenleri.
benim ise biten savaşlarım var barış ilan ettiğim.
senden öncesine dönüş bu anne.
babamın gözlerine her baktığımda aklıma hep sen geldin,
dolgun yüzlü sevgililerin kör dokunuşlarını izledim.
savaş bitmeden de barışlar ilan ediliyormuş.
trenin kalkmasına saatler kala girdim gara,
ıslak ve soğuk odasında iki kadın.
bembeyaz ölüm melekleri.
anne,
babamı severken hiç benden söz ettin mi.
ben sizi çok kıskanırdım,
ilk sevgilim bu yüzden terk etmişti beni.
ve daha da olmadı senden sonra kimsem