Küçük Lokomotif Şiiri - Ümit Alphan

Küçük kömürlü lokomotifim ücra istasyonlarda.
Çok nadir uğranır buralara.
Yük katarlarını sürüklerim genellikle ardım sıra.
Çok nadiren bir kaç yolcu arada...
Kornamı çalarım dağdaki çobanlara.
Koyunlar koroyla meler,cevaben bana.
Bende seni seviyorum sendeki manayla.

Başımda sigaramın dumanı.
Yüreğimden gözlerime sudan buharlar.
Çeviririm tekerlerimi bulunduğun gara.
Teklesem de ara sıra...

Azcık bekle lütfen, yüreği yevtin kadın.
Rötar yaptı hurda yığının..
İmdat freni çekti sana ulaşmamı istemeyenler.
Kazanımı da söndürünce kızdım
Herkesi indirip,hiç kimseleri koydum vagonlarıma...
Yetinmediler..
Yollarıma dinamit koymuş kovboylar.
Tövbe tövbe burası demeyin küçük Amerika.
Raylarımda sevdiği için intihar taklidi yapan tiyatrocular.
Yollarıma çivi koymuşlar,tekerimi patlatacaklar..
Köprülerimi yıkmışlar.
Herkes imece yapmış anlayacağın.
Beni sana kavuşturmayacaklar
Seni boynu bükük garda,yoluma baktırtacaklar.
Bunu bilsinler diye söylüyorum zavallıcıklara.
Biletini keseli çok oldu.
Koltuk numaran bir,
Yerin makinistin yanındaki cam kenarı.
Katma değer vergisi alınmış.
Zaten içimdesin yani...
Ümit ALPHAN// Küçük Lokomotif //