Küçük Levent Şiiri - Mehmet Hanifi Sarıy ...

Dedesinin vefatından sonra DOSTOZAN kitabında birkaç satırda Levent dedesine olan duygularını ifade etmiştir. Diğer torunlarda dededen bahsetmiş, onun sanatçı ruhu, şairlik ve ressamlık genetiğinden aldıklarını göstermişlerdir. Bir sabah başımı kaldırdım ve baktım güneşe. Sapsarı parlıyor ve ışık saçıyordu. Uzun uzun seyrettim onu. Sanki yıllar boyu içimde kalan bir özlemi var gibi. Daha önce hiç bakmamıştım böylesine. Acaba o mu bana bakıyordu yoksa ben mi ona bakıyordum diye mırıldandım kendimce. Otuz yıllık hayatımda güneş hiç mi orda olmamıştı da ben onu görememiştim. Yoksa ben hiç olmamışım da o beni seyretmemiş miydi bugüne kadar. O var ben yok muydum? Yoksa o yoktu da ben mi vardım. Güneş doğup batıyor, dünya dönüyor, yoksa biz insanlar mı doğup batıyoruz veya dünyalarımız mı dönmeye devam ediyor? Hiç batmayan güneşimde her gece dualarımda yer alan sevgili dedem ve ananeme sevgilerimle… Torununuz Levent ŞEN