Küçük Kuş Şiiri - Uğur Musab Şahin

Küçük bir kuştu, yuvasından düşen
Avuçlarım içinde hissettim sıcaklığını.
Benden korkan ve korktukça titreyen
Bilemezdi, kurda kuşa yem olacağını.

Henüz daha, uçmayı da bilmiyordu.
Çırptığı kanatları gövdesini döverken,
Kalbi küt küt, heyecandan atıyordu.
Öylece bakıyordu, ben gülümserken

Sonra âşık oluverdim bu küçük kuşa
İçimde hissettim, onun kalp atışlarını
Aşk ya bu, hiç bakmıyordu yaşa başa
Gözleriyle süzdü, ona bakışlarımı

Avuçlarımda büyüdü bu küçük kuş
O da âşık oldu, neden nasıl olduysa
Bu içinden çıkılmaz derin bir yokuş
Aradığı değildim, sebep bulduysa?

Masallar anlatır, ninniler söylerdim
İçinde affedilmeyecek, yalanlar saklı
“Aradığım beyaz atlı prenssin” derdi
Aşktan kör olmuştu, heyecanlı meraklı

Artık o da yorulmuştu yalanlarımdan
Onca yıl bekledi sabırla, “belki” diye
Bıkmıştı ağlamaktan, gözyaşlarından
Boşa geçen, yıllar kalmıştı ona hediye.

Ve yine bir bahar sabahı uyandığımda,
Uçup gittiğini anladım, o penceremden.
Öylece bakıp kaldım, biçare arkasından
Avuçlarıma acısı çiledi, inceden inceden.

Günlerce aylarca bekledim, döner diye
Ellerim hala sıcacık, ateşi soğumadan
Sonra düşündüm neden, nasıl ve niye?
Gitmeyi öğrendi, o uçmanın ardından

Özgürlüğe kanat açıp, kurtuldu benden
Ya kim sarıp okşayacaktı, büyüdüğünde
Uzaklaşmalıydı, yalanların sefaletinden
Uçup konmalı, doğru kalplere gönlünce.

Belki yeşillikler içinde, bir diken dalında
Özlemini duyar bir yuva, düşündüğünde
Gözü ne köşklerde, ne sırça saraylarda.
İstediği, sımsıkı saracak biri üşüdüğünde..
2011