Yürekler temizse ancak, mazlumlara ağlar.
Aramaz sebep,üzülür içten, ezilene.
Kirlenmişse vicdanlar,bir bahaneye bağlar.
Ağlayanlar benden değil,gözyaşı bize ne.
Çokluğunda alkışların, kulaklar ne sağır.
Ne kadar zor,kalabalıkta kendinde kalmak.
Hakkın,hakikatın yükü,yalnızlığa ağır.
İrfan istiyor,yalnızken kalabalık olmak.
Bir topluluğa karşı duyulursa büyük kin,
Kalabalıkta haksız,hukuksuzluk yaptırır.
Vicdan değilse kalbinde taşıdığı yükün.
Kin ,düşmanlık, insanı adaletten saptırır.
Düşmanlıkla körleşirken umumi vicdanlar.
Kalabalıkta göremez, hak ne hakikat ne.
Bosna da anne kucağında sorar çocuklar.
Küçük kurşun mu öldürür çocukları anne.
Filistin,Çeçenya,Kabil,Libya,Hocalı,Mynmar.
Srebrenitsa , Doğu Türkistan, Irak ,Suriye .
Kudüs te , anne kucağında sorar çocuklar.
Küçük kurşun mu öldürür çocukları anne.
Kayıt Tarihi : 13.7.2018 10:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!