Sıra sıra dizilmiş küçük küçük evcikler,
Her birinin içinde bir insan yatıyormuş.
Sorsak şu yatanlara acep ne diyecekler,
Sıraları gelenler oraya gidiyormuş.
Kahkahası çınlattı yer yüzünü bir zaman,
Gün oldu öfkelendi kırdı tabak çanağı,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Yaşarken unutmadan... Sonu... Yüreğine sağlık Mehmet bey... Güzel ve hatırlatıcı şiirinizden dolayı kutluyorum sizi...
Mehmet abim hepimizin gideceği yer o küçük küçük evcikler değil mi?
Güzel ve ders alınması gereken bir şiir.Kalemin daim olsun abim.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta