Küçük Kızın Öyküsü Şiiri - Nursevım Aksoy

Hani beni almıştın ya, anamdan
Ayrılığın acısından
Yüzünü tırmalamıştım
Beş yaşındayken
Kimselere soramadığım
İçimi acıtan
Asılı kalmış
O resim, aklımda yıllarca…
Hani,
Yol kenarında
Koca ağaçlar dizili,
Taş binanın önünde
Günebakan çekirdeklerini
Savurmuştum yerlere
Kocaman ağaçların arasından, sanki
Mavi sulara karışıp gitmişti
Yada ben
O sulara karıştı sandım, onu
Ardından koşturduğumda
Sıkıca sarılıp bana
Göğsüne bastırmıştın ya
Gözlerinde,o yemyeşil
Derya gözlerinde
O an, çaresizliğin
Sancısını görmüştüm de
Zınk diye susmuştu zırıltım
Sanki anlamıştı, küçücük yüreğim
Ben, sen, Akdeniz
Birde, çekirdekçi amca
Suskun kaldık, o an
Alnıma koyduğun öpücük
Yüreğindeki sevginin sıcaklığını
Getirmişti yüreğime
Nasılda uyumuşum kucağında
Ve, tam otuz yıl sonra
Konuştuk, bunları seninle
Akdeniz’in, sarı saçlı, mavi gözlü şehrinde
Palmiyeli yolun kıyısında, belediyenin önünde
Anamdan beni alışının, öyküsünü…