Küçük Kızın Kirpikleri Şiiri - İrfan Kaya

Gölgeleri takip eden, küçük kızın yanıp sönen kirpikleri
Kırmızı lekeler bırakıyor buğulu camlara
Kan; ya sızıyor kaldırımın kenarından
ya da bir kuduzun dişlerinde
Hayal kuruyor cinayet izleri silercesine
Tüfeklerini sürükleyen askerlerin ölgün bakışlarında çığlık
“Savaşı kaybettik”

Ne sandınız
Çabuk büyüyen çocukların küfürleri bunlar
Geceyi takip eden, küçük kızın kıvırcık saçları
Kapatmış neyse ki kulaklarını kirli kirli
Kan; ya diğer sokağa ulaştı ya da kuduzun ayak dibinde
Hala hayal kuruyor inadına
Tüfeklerini taşıyamıyor askerler
“Ne için savaşmıştık unuttuk”

Bir benimi sandınız
Herkesin aklından zoru derdi
Suçları takip eden, küçük kızın saf korkuları
Anlasa da hak vermiyor artık
Kan; ya sokak çukuruna doldu
ya da kuduzun ayakları yapış yapış
Hayaline kusuyoruz insafsızcasına
“ ‘Bana göre’nin esiriyiz artık”

Yaşamı takip eden, küçük kızın bıkkın düşünceleri
Açıyor pencereyi usul ve sessiz
Kuduz kendi kanında boğulmuş
Kız hayal kuramayacak kadar büyümüş
Askerlerin tüfekleri kayıp
“Biz aslında ölüydük”