Küçük kızın dilinden

Özlem duyuyorum geride kalmış herşeye
Özlüyorum bir bir herşeyi
Üzerimde dar gelen kıyafetlerim yok artık
Mekanlar dar geliyor zamanlar dar
Sınırları çevrili oyunlarımın
Bir sek sek yada kutu kutu penseler
Bekleniyor kapımda ama ;
Yok yok evde o çocuk !

Saçımdan sökülen tokalarım
Eteğimdeki sarı papatyalar
Ve sol dizimde taş öpücüğü kabuk tutan yaralarım yok yok hiçbiri

Birçok şey yerli yerince hâla
İskele kenarında denizi tutan halatlar
Kum taneleri ve çakıl taşları
Rengini yitiren bir tek umutlarım
En mavisinden bir özlemle bakarken ufka
Ne martı sesi ne simit kırıntısı getiriyor çocukluğumu
Paslı bir çivi gibi gömülüyor gidenler içimde
Yok yok hiçbiri

Oysa ki frezyalar çokta gülümsemişti
Islık sesiydi kuş sesleri
Kulak çınlaması değildi anılışım dünde
Eskici narası da değildi yarınlarım
Toplayıp birikecek sonsuzluklar vardı
Üfleyince baloncuklar çıkmıyor artık dudak ucumdan
Yok onlarda yok artık !

Özlüyorum beni büyüten çocukluğumu
Ve üzerime dar gelen elbiselerimi
Özlüyorum bugünden eski olan her günümü özlüyorum...

Murat Çakıroğlu