Kızım Ayşe Feyza…
Daha, iki buçuk yaşında…
Annesi bırakınca onu yatağına…
Hemen kalkar telaşla…
Gözlerinin içi güler...
Ve tebessümle yarım yamalak şöyle der:
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
