Küçük kız, büyülü ormanda bulduğu, o parlak okun, çok değerli bir pırlanta olduğunu, bilmiyordu. Onunla akşama kadar oynadı ve sonunda onu kaybetti... Pırlanta ok ırmağa doğru yuvarlanıp çamurların içinde kayboldu. Küçük kız onu aradı, fakat bulamadı. Eve koşup o çok daha değersiz bezden, tahtadan, plastik oyuncaklarına sarıldı. Pırlantacık da karanlık çamurların içinde boşuna pırıldadı durdu.
Bir karanlık geliyor yokluğunun ardından
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki
Devamını Oku
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki
Eeee...Pırlantayı bulup da değerini bilmezsek, olacağı budur. İnsan için de,toplumlar için de aynı yazgı...Nice değerimizi yok etmiyor muyuz?
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta