Küçük Kız Çocuğu Şiiri - Şebnem Ezik

Küçük kız çocuğu
Ağlıyor bir köşede
Yüzü, elleri
Islak, soğuk
Zamanın içinde kayboluyor
Yaşı kaç
Kendisi bile hatırlamıyor
Küçük kız çocuğu
Gülüşleri körelmiş
Mahsunca bakıyor etrafına
Uzakdan gelen siren sesi
Bölüyor gecesini
Küçük kız çocuğu ağlıyor
Beyhude geçen ömrüne
Kızıl akşamlarda kayboluyor
Kendi içinde
Yaz akşamlarında ki esinti
Uçuşan erguvanlar
Hatırlatıyor ona
Kaf dağının arkasında ki
Geçmiş günleri
Tarifsiz sızı acıtıyor bedenini
Arıyor, arıyor.... kendini.....