Küçük Kız Şiiri - Oğuz Çelik

Tek başına sahilde oturuyordu,
Karşısında duran büyük kente bakıyordu.
Gözleri yaşların yansıttığı kentin ışıkları ile doluydu.
Ellerinin arasına aldığı kafası dalgındı.
Ve bir kentin ışığı kaydı gözünden.
Yere düşene kadar ışık, yıldız gibiydi.
Kayan bir yıldızın insana verdiği hüzün belirdi,
Göz yaşlarıyla bezenmiş yüzünde.
Nedendir bilmem, ışıkların sönmesi korkusu sardı bedenimi,
Durgunlukta denizle söz kesmişlerdi;
Kentin ışıkları şahitliğinde evliliğe hazırlanıyorlardı sanki.
Deniz ile küçük kız.
Dha sonra kendini denizin kollarına bıraktı.
Şahitlerin huzurunda evlendiler ama beni üzen;
Kentin ışıkları hala yanıyordu.

10/12/2000