Küçük kız... Şiiri - Mehmet Tunçer

Dur az daha
Az daha..
Az daha düşün..
Çekip gitme.
Hayat dediğin..
Sevgi ihanetini
Hiç hak edilmeyen terk edilmeni
Yada
Seni canından çok seven babanın.
Seni koruma içgüdüsüyle attığı tokat
Yada
Canını verebileceğin bir dostunun
İhanetidir...
Git işine dedin ya
Bak işte ben işime gidiyorum
Karşı masada şen şakrar kahkahalar atılıyor
Gördün mü gülün goncası açılıyor
Bebek düşe kalka yürüyor
Bahçıvan çimleri suluyor
Serçe kuşları aşk yapıyor
Yani anla
Kimsenin umurunda bile değilsin
Hayat devam ediyor...
Yaşamda daha ne olasılıklar var bilemezsin?
Daha şimdiden kırma yaşma ümidini
Tutulacak bir yanı vardır mutlaka
Tut Sıkıca sarıl bırakma.
Haydi, sil gözyaşlarını
Evine sevenlerine git…
Küçüksün... Bilemezsin
Aç kurtlar, çakallar sürüyle dolaşıyor sokaklarda
Senin etine pazarlayan pezevenklerde
Bir ot gibi bitiveririler yanı başında.
Kara saçların sarıya boyanmadan
Gözlerin ferini yitirmeden
Aydan güzel yüzün bulutlanmadan
Tenin haram olmadan.
Evine sevenlerine git....
.....ve onları hiç bırakma…
Ben kim miyim?
Babayım... Birazda şairim
Senin düşünemeyeceklerin
Hayal bile edemeyeceğin ne varsa
Onlar benim dilimde
Kalemimin ucundadır...
Git haydi küçük kız
Git çocuğum evine
Bir zaman sonra bir gazetenin iç sayfalarında
Adını,Resmini..
Sahile vurmuş cesedini görmek
Yeni bir YASEMİN şiiri yazmak
İstemiyorummmmm….