Küçük Kız Şiiri - Veli Can

________Çığlıkların ortasında bir kız gelir elleri cebinde
Salına salına gelir köşe başından
Selam verir tüm yaşama
Serçeler hayran…
Bulut hayran…
O yağmurlar sabırsızdır dokunmak istercesine atılır aşağıya
Süzülmek ister saçlarında ve bir dokunuşta bin gülüş vermek ister
Ansızın bir çocuk belirir ardından
Gölgesinin sinsiliği ile bakar kıza hayran hayran
Ve ağaçlar dokunmak için tüm yapraklarını silkeler bir çırpıda
Bülbüller şaşkındır
Güller kıskanç ve
Koşarken bülbüller kıza
Güllerin boynu eğilmiştir hüzünle
_______ tam bu sırada bir ses
dalgalı bir ses çok uzaktan değil hemen sol yanından
yüreğimin titredi ve irkildi
Kıza bakar ve kaşlarını çatar
Senin gibileri çok gördüm hayatta ne güller solmuştur uğurlarında ve ne dağlar delinmişti ve ne çöller aşılmıştır ne için koca bir hiç uğruna ‘’kıymetini bilmeyene azdır deniz; kıymetini bilene bir yağmur damlası bile çoktur’’ ama sen de bilmesin ki
pe! der ve gider ses derinliklerde kaybolur
________bakışları donakalmıştır kızın
kimdi neydi nerden gelmişti bu ses
içinde bir belirsiz korku acaba ne olacaktı
Kaçmalı mı durmalı mı?
Ve hafiften yanaklarını okşayan rüzgara sorar
Ey rüzgar ne yapmalı
Sen bilirsin sen ki her zaman saçlarımı yanaklarımı okşayansın
Bana, en yakın sensin söyle ne yapmalı?
Rüzgar bakar bir kıza ve ben okşamasını da bilirim çekip gitmesini de
Sen bilmezsen içinde ki sesi ben nerden bilirim yanaklarında ki titremeyi küf tutan düşüncelerini ve seni hayattan bir Nejter gibi kesen sesin akıbetini.
Kızın kalp atışları duyan serçeler tedirgindir.
Bulutlar başlamıştır ağlamaya bülbüller ise sesleri kızılırcasına
Öterken bir anda kız anısını hatırlar ve bunların aynısını ben yaşamıştım tabi ki
Bu nedenle rüzgar kızgın bana bu nedenle kalbim deli gibi çarpar
Ben biliyorum bu sesi bu ses
____ ve dağılmış odanın ortasında bir kalem bir kağıt
kız yazar kocaman bir yazı ile
ben uzandım dertlerden kederlerden
üşüyen şehrin sevdasıdır koynumda ki acının nedeni
ellerimde ki nasırın sebebidir her gece hasretimin tutku ile sarılışım
ve bu koskoca dünyadır aslında yokluğunda bana dar olan
ama nerden bilesin sen ses nerden bilesin
benim içimde ki cenaze töreninde sen yoktun ki kendi cesedimi kendi gözyaşımla gömdüm ben seneler önce bir sonbahar sabahında

11.03.2008
düşgözlü