Zaman pervasızca sırıtırken
İnsanların keşmekeşliğine,
bir yüz doğruldu
tükürürcesine arsızlığına,
Elleri cebinde
tartısı yüreğinde,
Küçük bir kızdı bu
Ağzıyla susar
Gözleriyle konuşurdu.
Yüreğiyle ağlar
Yürekleri ağlatır
Ama hiç gülmezdi.
Onunla hayeller sonsuzdu
Kavgalar onunla anlamlıydı
Hele bir güle bilse........
ve namus onda kokardı.
Hey gidi cebini sevdiğim insanoğlu
Cennet bu kızdı
Cehennemde sizler
Size vurulacakken zincirler
Zavallı küçük kızı boğazlar
Bir küçük kız
Yüreği tartısında
Yaşamayı özler
1992/ANKARA CEBECİ ERKEK YURDU
Erdal MutluKayıt Tarihi : 24.1.2008 21:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
1992/ANKARA CEBECİ ERKEK YURDU
![Erdal Mutlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/24/kucuk-kiz-52.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!