Küçük kız Şiiri - Orhan Hatıl

bakıyordu küçük kızın siyah gözleri geceye
yamur yağıyordu saçlarındaki yalnızlığa
bense uzaktan bir soğuk mücadelesindeki bedenimde
sarsa onu güneş
sarsa beni bu şehirden kurataracak adımlarım
düşler uzantılasa burklumuzun acısını sonlandırsa
şahit oldum bir gece düşüşündeki küçük kızın tekliğinde
ikimiz olsak dünya olurduk dedim bende
mavi gecenin siyah kargaları çöktü yıldırım sesli
çığlık çığlık hasret dolu
ışıklar yankıladı gölgemizi
sonsuzluğun metropollerini özledik oda özledi hissettim
sonra paltomu cıkarmak düşüncesindeki delilik
ve ardından koşma istemi
neydi delilik
gerçeğin bizim için bu durumlarda yalan olması
hazin olması su birikintilerinde küçük kızın titrek ayaklarının
yalnız olması her arabanın maddesel anlamsızlığının
neydi gerçek
kızım dedim
baba olamadım oy saki
o kadar yetişkin değilim zaten
ucup gidecem bu sahnesel
karamsar geceden
bir umursamazlıkla
küçük kızada derim ki fazla yalnız olma