Küçük Kız Şiiri - Ayşe Memiş

Küçük bir kızdı henüz
Sarı saçlı, yeşil gözlü,
Ayakları nasırlı,
Yüreği sevgi dolu,
Hasta annesine bakar,
Sabah erkenden kalkar,
O minicik elleri,
Kibrit ve mendil satar,
Bir ekmek almak için,
Didinir, çalışırdı,
Okula gidemezdi,
Yoklukla savaşırdı,
Sırtına giydiği,
Yırtık bir çamaşırdı,
Ayağında zaten,
Çorap yok sızlaşırdı.
Yalınayak gezerken,
Parmakları uğuşurdu,
Gözlerindeki yaşlar,
Soğuktan buzlaşırdı,
Kaldırımlar şahitti,
Bulutlar ağlaşırdı,
Karanlıkta soğukla,
Küçük kız dertleşirdi,
Duymuyordu kimseler,
Feryat eden yüreği,
Yağmur olup akmıştı,
Yoksulluğun çığlığı,
İsyan etmedi asla,
Çalıştı canla başla,
Güzel günler yakındı,
Hep geçmezdi yasla,
Yaşadığı hayata,
Allah'a şükür etti,
Annesine minnetle,
Hep sevgiyle gitti,
Dondurucu soğuktu,
Küçük beden uğuşuktu,
Bir el uzatan olsa,
Rahat yaşayacaktı,
Ama o küçük beden,
Dayanmadı soğuğa,
Yokluğa yenik düştü,
Açlığa kurban gitti,

(18.05.2007 İnegöl)