Küçük Kız Şiiri - Fahri Kuyulu

Bir küçük kız var, bu sokakta
Ufacık, temiz, terbiyeli
Okula gidiyor şafakta
Soğuktan morarırken eli
Sokakta karşımdan gelse
Başı ile selam verir
Birisini tanır, bilirse
Güler, hemencecik sevinir
Orta yaşta bir annesi var
Dedikodu yapmaz sokakta
Evindedir akşama kadar
Durmadan çalışır ayakta
Babası, işçi fabrikada
Terbiyeli, yiğit bir insan
Sevilir, sayılır sokakta
Konuşur, dertleşiriz bazen
O sevimli kızı gördüm dün
Fakat selam vermedi bana
Başı eğik belli ki üzgün
Sebebini sorunca ona
Küçücük gözleri yaşardı
Baktı, baktı öylece daldı
Ardından başını kaldırdı
Dedi; ''Babam işten atıldı
Günah, yazık değil mi bize?
İftira eylemiş bir alçak
Babam bakardı evimize
Bize ekmeği kim alacak? ''

Sustu, boynunu büktü yine
Sonra haykırdı ''Niçin, niçin…''
Gitti kenardan sine, sine
Onda hıçkırık, bende bir kin!