Küçük Kız Şiiri - Bahattin Çakılkaya

30.04.10
Nedenini soramadan
Aceleyle bağırdı karanlığa
Karakaşlı kara gözlü bebek istiyorum
Önce tebessüme eşlik etti
Sonrasında yükselen kahkahalara
Çok mutluydu anne ve babasıyla
Unuttu sormayı

Ertesi akşam
Sadece bir kez teşekkür etti babasına
Binlerce kez ise kaymayı bekleyen yıldızlara
Bir aylık sigara parasıydı oyuncak bebek
Küçük kız bunu hiç öğrenemeyecek

Yaz bitti
Davul zurna eşliğinde
Soğuk bir kış günü
Babası bir otobüse bindi ve gitti.
Üç hafta geçti henüz dönmedi
Cevabını bilmediği sorular ip atlıyor beyninde
Babasının özlemi fırtınaya dönüştü evin içinde
Anne suskun, anne çaresiz, anne yalnız
Özlemi kızınınkinden tam anlamıyla farksız
O bir ana, omzu ıslak olsa da, dimdik ayakta
İçine akıyor gözyaşları yaka, yaka
Gelecek diyor kızına gelecek baban
Gelecek kızım hakkımızı alıp gelecek
Gelecek yavrum geleceğimizi kurtarıp gelecek
Gelecek bir tanem savaşı kazanıp gelecek
Nasırlı ellerin kavradığı zeytin dalını göstererek âleme
Barış güvercinlerini kafesinden salıp gelecek
Gelecek kır çiçeğim bizlerinde insan olduğunu haykırıp gelecek
Tüm ezilenlere ışık olup onlarla birlikte dimdik gelecek

Aslında haberlerde üç kere gördü babasını
Tam tamına üç haftada üç kere
Arkadaşının gözüne limon sıkarken gördü
Buz gibi havada gölette don gömlek yüzerken gördü
Çadırın içinde mendili başına sarılı sararmış solmuş gördü
Sesini duydu telefonda
Televizyonda halini gördü
Ve her seferinde ağladı
Hıçkıra, hıçkıra uyudu her seferinde
O babasına sarılmak istiyor
O babasının kucağında
Her zamanki gibi uyumak istiyor
O babasının rahatlatan kokusunu duymak istiyordu

Ve üç gecedir annesinden gizli
pencerenin önünde bekliyor
Gözleri gökyüzünde
Yıldız kayarsa dilek tutacak
Aklında tek satırlık bir liste
Burnunun ucunda camın soğukluğu
Varla yok arasında
her solukta camda beliren
ve anında yok olan buğu
Kayması gereken yıldız
peşinde ayın batıya doğru
Ağırlığını yitirmiş parçalanmış bulutlar
son birkaç damlasını çarparak
küçük kızın camına
Hızla gidiyorlar ay yıldızın altından
yolunu bulamayan suları çağırmak için
güneşi karşılamaya

Biraz büyük olsa yıldıza ihtiyacı kalmayacak
Yeterince güçlü olsa babasını yalnız bırakmayacak
Yolları bilse biriktirdiği acı biberleri babasına ulaştıracak
Ama küçük ve güçsüz
mecburen bekliyor kayacak yıldızı
çünkü çaresiz
Ne bir bebek nede bir oyuncak isteyecek
Annesi savaştan söz etti
Barışın gelerek babasını göndermesini dileyecek
Tam o sırada
Bir yıldız kaymaya başladı
Heyecanlandı küçük kız
Barış gelsin… dedi
Gerisini getiremedi
Yıldız çoktan kaymış gitmişti
Usulca kapattı perdeyi
Ağlayarak gitti yatağına
Başladı yıldızlar dört bir yana
Dört bir yandan kaymaya.
Bir gün sonra dünyaya barış geldi
Yıldızlar yağmıştı küçük kızı üzenlerin kafasına.

Bahattin Çakılkaya