Küçük Kız Şiiri - Vahide Kalkan

Büyük bir kent ve küçük bir kız
Bir gün biri bu hikayenin değerini anlayacak!
Bahar gecesi herkese gülücük saçacak.
Zira ağlamak bi çare bulmuyordu.
Biçare biçare dolanıyordu kentin yalnız sokaklarında.
Rüzgârın sesi şöyle diyordu.
Sevinçlerini sakın erteleme!
Küçük kız.
Her yemekten sonra şükret. Biri seni kucakladığında ilk bırakan sen olma.
Ve unutma!
İnsan düşünmek, inanmak ve sevmek için dünyaya gelmiştir. Belki de özlemek için...
Bazıları yağmuru hisseder bazıları ise yalnızca ıslanır.
Peki, sen hangisisin?