Küçük Kırgınlığımın Yol Üzerine Şiiridir.

Bu evi en çok penceresinden gördüğüm

Damlar için sevdim.

Bir de kapı çalınıp geldiğini bildiğim anlar için,

Kapıyı açıp seni öptüğüm için.

Söylediğim

Ve senin

Ne yazık; söylediğni zannettiğm

Can parçalarımız için.

Sana deyip, seninle deyip

Gün boyu ev içi huzursuzluklarımda

Yazdığı ve sana asla okutmadığım

Ruh parçası; can parçası

Mektuplarla sevdim bu evi,

Birde;

Camından gördüğüm damlarla.

Damlarla gelirdi yalnızlık ve gidiş düşünceleri

Ama hep seninle giderdi akşamüstleri.

Saçımın kıvcırcığına gizlediğim şiirlwerimi

Sunardım sana karşı dama hergün gelen

O siyah kedinin ayakizlerinde.

Ayak izi ben olurdum,

Elime alıp plastik bebek seslerini

Dokunasın diye bana ayak izlerinden

En komik yirmibeş yaş şakasını yapardım sana.

Şimdi damlara bakıp oturduğumda salonda

Elimde plastik bebek sesleri;

Sana uzatıyorum birşeyleri,

Ruh parçası, can parçası gibi,

Canım diye başlanılıp

Yarım bırakılmış mektuplar gibi.

’Ben’diyor dışındaki zırhın,

’Bana’diyor.

Zırhını açacağın günü beklemeye de

Gidiyorum bir nebze.

Zırhının içine beni de arzu edeceğin

Günler için.

Bu evi en çok penceresinden gördüğüm

Damlar için sevdim.

Damların üstüne bir de yolları

Ekliyorum şimdi.

Elimde plastik bebek sesleri....