Titreyen nefesin, ayazın kucağında hırpalanmış,
Cılız feryadın nasıl da kulağında büyüyor.
Kıvrılmış, sessizce kuyruğuna sarılmış,
Ayın anaç parıltısında gizlenen yalandan medet arıyor.
Üşüyen kimsesizliğinde dondur bizi,
Muhtaç her solukta, yastıklarımız hiçliğe kaysın.
Hayatla bir ol, uykularımızı avla küçük kedi,
Rahatsız adımlarımıza iyilikten gayri yol kalmasın.
Kayıt Tarihi : 14.1.2019 01:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!