Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Batıdan bize geçen bir şiirtürüdür Fabl.Şairlerimiz pek ilgi göstermez nedense.Ama siz değerliÜstadım saygı duyulacak bir bilinçle çok güzel bir örnek şiir yazmışsınız.Sonsuzsaygılarımla.Şükrü Topallar
Begenerek okudum tebrikler
Kaleminiz var olsun güzel bir eser okudum tebrikler
Evet üstadım;
Eşrefi mahluk olan
insanın elini de boş
çevirmez elbette
o zaman bu güzel
şiirden esinlenip
karınca misal dua
edelim. DİYORSUNUZ
Teşekkürler ve tebrikler
Saygıyla selam ederim..
Bedri Tahir Adaklı
KÜÇÜK KARINCA
Bir dağ yamacında yeşil bir yonca
Üstünde yürüyen minik karınca;
Delice esince dağdan fırtına
Sanki kanat takmış gibi sırtına,
Uçtu da karınca çok çok uzağa,
Söylendi, 'ben nasıl düştüm tuzağa? '
Yiyecek bulmaktı bütün dileği,
Oysa burkulmuştu şimdi bileği.
Bu halde yuvaya nasıl giderdi,
Yuvadakiler hep alay ederdi
Hem topaldı şimdi, hem eli boştu;
Topal bacağıyla her yana koştu.
Birşey bulamadı, fakat ne çâre,
Yorgun düştü kaldı, garip, bîçâre.
Ümidi kalmadı, bir yere çöktü,
Oturdu, sel gibi gözyaşı döktü.
Sonunda çâresiz kalktı yerinden,
Kaderine bir 'aah' etti derinden,
Ruhunu sonsuz bir acı bürüdü,
Yuvaya doğru tam bir gün yürüdü.
Bir ara gökte ay gözünü çeldi,
İçinden Tanrı'ya yakarmak geldi:
'Ey Tanrım, madem ki beni yarattın,
Yonca yaprağında bir şey arattın
Karıncalar bile senin kulundur,
Üstelik, yolumuz senin yolundur,
Bak yalvarıyorum, sen Tanrı, ben kul,
Kurtar şimdi beni, bana çâre bul'.
Dua, ona bir güç getirdi birden,
Azimle yürüdü kaldığı yerden.
Tanrı, karıncayı sanki kükretti,
O da Tanrısına bolca şükretti.
Yuva gözükmüştü şafak sökerken,;
Birden bir şey gördü yolda giderken.
Bir bütün buğdaydı, bu bir ganimet,
Karıncalar için en büyük nîmet...
Büyük bir gayretle sırtına aldı,
Zaten yuvaya da çok az yol kaldı.
O, çalışmış, doğru yolda gitmişti,.
Tanrı görmüş, ona yardım etmişti.
Sırtında buğdayla eve varınca,
Omuzlara yükseldi küçük karınca...
..................................................
Yürekten bir dua gelirse dile,
Dua eden, olsa karınca bile
Tanrı duyar onun ne dediğini,
Cömerttir verir her istediğini...
Ünal Beşkese
Sizin kaleminiz bir baska güzel bir baska tad...Tebrikler efendim...
Yürekten bir dua gelirse dile,
Dua eden, olsa karınca bile
Tanrı duyar onun ne dediğini,
Cömerttir, verir her istediğini...
Ünal Beşkese
ÜNAL BEY YÜREĞİNİZE SAĞLIK ANLAMLI VE GÜZEL OLMUŞ KALEMİNİZDEN ŞİİR YÜREĞİNİZDEN SEVGİ GÖNÜL BAHÇENİZDEN GÜLLER EKSİK OLMASIN KALEMİNİZ IŞIK NUR SAÇSIN İLHAMINIZ DAİMA NEHİR OLSUN ÇAĞLASIN KUTLARIM SİZİ TEBRİKLER SEVGİLERİMLE
Yürekten bir dua gelirse dile,
Dua eden, olsa karınca bile
Tanrı duyar onun ne dediğini,
Cömerttir, verir her istediğini...
Tüm şiir ve finali ile harika anlayana çok dersler var gönülden kutlarım kaleminize sağlık Mesut Özbek
güzel bir şiirdi Ünal bey üstadım... Çok harika bir eser hatta ders çıkarılmalı düşünülmeli vede en önemlisi şükretmesini bilmeli... Unutulmamalıdırki Allahtan gelen amennadır şüpesiz. o hiçkimseye sebepsiz zulmetmez... Bazen hakkımızda şer gibi görünenler hayır, hayır gibi görünenlerde şer olabilir diyor cüce mevla... O yüzden varlıkta da, yokluktada, hastalıktada, sağlıkta da bunları vereni yani yaradanı unutmamak ondan dilemek ve ona şükretmeliyiz... çok beğendiğim harika bir eser olmuş üstadım tekrar tebrik eder başarınızın devamını diler saygılar sunarım...
Her gününüz şiir kadar güzel olsun... yolunuz da hep sevgi olsun....düşleriniz gerçek olsun..........tüm zamanlarınız güzel geçsin... ..işte benim sizin için dualarım....varolun sevgili Ünal Beşkese..saygımla
mühim..güzel..kıymetli
Bu şiir ile ilgili 56 tane yorum bulunmakta