Küçük Kara Balık Şiiri - Ahmet Furkan Okçu

Ben bir küçük kara balık
Sularda gezerim ,
Fikirleri sezerim.
Varmı beni yalnızlığın kör kuyusundan kurtaracak bir fikir!
Buldum sanki,
Meraktı kendi.
Bir kamçıydı beni denizlere sürükleyen,
Atalarıma göre bir lanetti hep süregelen.
Hürriyetini kaybetmişlere bir hayaldi belki,
Benliğini kaybetmemişlere ise bir öğretmendi.
Merak bilginin öğretmeniydi.
Bende öğretmenimin nasihatlerini dinleyerek düştüm yollara...
Az gittim uz gittim yolda beni kösteklemek isteyenler elbette oldu.
Ama kayışımı koparmıştım ben,
Önce fikrimden sonra etrafımdakilerden.
Bilgiydi yoldaşım,
Kitaptı sırdaşım,
Sularsa en iyi arkadaşım.
Az gittim uz gittim ,
Dere tepe düz gittim.
Merak duygumu serin sular alevlendiriyordu.
İnandığım yolda yürümenin sevinci vardı içimde.
Bir yandan korktuğum şey, beni kösteklemek isteyecek olanların hiç bitmeyeceği idi.
Ama olsun onlarda birer kamçıydı.
Ceylan'ın koşmasını sağlayan aslandı.
Serçeye uçmayı öğreten atmaca.
İnsandı insana gerçeği haykıran.
Anlamak istemeyen bir damlada boğulur da
Anlamak isteyen deryada nefes alır.