Küçük Kaos İklimi Şiiri - Necdet Arslan

Bir çağrışım bir çağrışım yangınlardan uyanık
Dayanmış kimi damarlar kendi akışlarından bezgin
Bir tutunma ereği kadrana saplanan duraklara
Sonra erken gelen yıl dönümleri
Düşünen Adam'ıyla söyleşen birkaç kalabalık,Rodin’in…
Sezgilerle dokunma isteği kara kutulara
Sonra Faulkner’dan dizeler ,Zola’dan sürdürülen satırlar
Saltça katlanarak yol almak çalınmayan kapılar ardı
loşluklarda
Şimdi nerede sabah oluyorsa yırttığım
çocuk şarkılarından
-.-
Buraya değin bir açmaz
Ne ki bura ses değil / fosforsuz im’ler tüneli.
Niçin merak edilir bu alegoriler
-ki-düşler seçemiyor kime yabancı olunduğunu
Kokusuzluk ve üsteleme dilim susuz yine o masaldaki kara yıl.
Yaşamı suçüstü yapma uğraşı – kanıtsız karanfil kırmızıları
Durup durup dilini dışarıda unutan kalemler
Kime teyellenildiği bilinmeyen bu boş günceler.
İçinde Baudelarie ortasında Sylvia Plath dışında Nadar…
-.-
Bir yanda gece kargalarının üşüştüğü avuç içi kadar zindanlar
Ötelerde yaşamla düş arasında sıkışıp kalan vedalar…