Küçük İnsanlar Gördüm Şiiri - Cansu Türkkan

Küçük insanlar gördüm,
Yükleri sırtlarına büyük gelen.
Derin çöplerde kokusuz tertemiz bir yaşam süren.
Karanlığı teker sesleriyle rahatsız eden.
Bu Dünyaya fazla,
İnsansı düşüncelere fazla,
Rahatları yokuştan inerken havalandıkları üç beş saniye olan.

Yalnızlıkları değildi de sorun,
Hayattan memnun bakışlarıydı.
Pastanın büyük dilimi yine paylarına düşmemişti.
Hiç pasta görmemişlerdi belki de.
Ama paylaşmayı iyi biliyorlardı.
Zaman zaman ak sayfalardaki kiri pası bile bölüşüyorlardı.

Yaşamak neydi?
Yaşıyorlar mıydı?
Yaşamışlar mıydı?
Sorular,
Sorunlar,
Kağıttan çiçek...