Küçük Harflerle Umutsuzluk

Artık şiirler yazamıyorum sana,
ne zaman elime alsam kalemi,
Ve yazsam iki cümle,
Nefes nefese kalıyor kalemim.
Gözlerin kaçıyor ya artık benden,
Hani asıyorsun ya suratını sen,
en güzel cümlelerim ölü doğuyor o an.
Dokunmak yasak saçlarına, ellerinde eldiven…
Ben kahrolurken karşında,
Sen başkasını düşünüyorsun gözlerin dalmış,
kulakların tıkalı, haykırışlarım beyhude.
Artık gözlerinde kilitli bir kapının gölgesi var sadece.
Ve ben o kapıyı çalmaya çalışıyorum, boş umutlarla...
Ben tükenmişken peşinde koşmaktan,
Sen göz ucuyla bakıyorsun ya hani,
O bile mutlu ediyor beni;
ben yanarken aşkından,
sen, su serper gibi...