lodosun törpülediği kayaların üzerlerinden aşan
yetim bir kış gelirdi adaya
köşkler küskün
telaşlı göçler son bulduğunda
anlardık ki balık zamanı gelmiştir
erkekler akın akın
çapariler ellerinde koyulurlardı yola
bir somun ekmek biraz et için
çocukların ellerinde oyuncak gemiler
içleri umut içleri düş dolu
uçurtma misali salınırdı
uçsuz bucaksız maviliklerde
gerçeğe kavuşurdu hayaller
ta ki birkaç yaramazın attığı
taşların altında ezilene kadar
dalgalarla kayalar arasında bozulurdu
kurduğum çocukluğum
birkaç damla gözyaşına bulanırdı kader
babamın sevecen yüzü olmasa
güç bulamazdım yenilerini yapmaya
içleri biraz hüzün
ve hâlâ umut dolu olan
çocukluğumun yüküyle ağır
küçük gemilerden
Kayıt Tarihi : 30.9.2007 14:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
zira ne babam vardı ne oyuncak gemi
yine de sevemedim oltayla balık tutmayı.
namık cem
bu hazla roman bile yazarsın
güç bulamazdım yenilerini yapmaya
içleri biraz hüzün
ve hâlâ umut dolu olan
çocukluğumun yüküyle ağır
küçük gemilerden
yüreğinize sağlık. masum gemiler o küçük gemiler...
TÜM YORUMLAR (25)