Yaşım 14
Bir sabah uyandığım felaket
Bana oldu kocaman bir dert
Elimde kahve tepsisi
Oturanlar sert mi sert
Yaşım 14
Ben bir kız çocuğuyum
Ah pardon çocuk olamadım ki ben
Oynamaya kalksa içimdeki çocuk
Kafamda koca bir yumruk
Yaşım 14
Taktılar takıştırdılar
Üstüm de entari altımda koca papuçlar
Kıpkırmızı dudaklarım
Genç kız oldu adım
Yaşım 14
Ağlıyor anam, yapmayın
Babamın tokadı,
Anamın çığlığı, acı mı acı
Ben odada bir elimde yüzük bir elimde bebek
Aklımda kalmış oynadığım evcilik
Yaşım 14
Apar topar giydirdiler
Uzun kuyruklu beyaz kefen
Başta anlamamıştım,giydiğim meğer
Baba evine son vedam
Yaşım 14
Kolumda koca bir oğlan
Yetişmiyor kolum koluna
Elimden tutmuş sıkı sıkı
Çekiştirdikçe acıtıyor gücü
Yaşım 14
Kurulan düğün değil cenaze töreni
Her şey çok geç belirdi.
Ben evcilik sanarken
Evlenmek oyun değilmiş ki...
Yaşım 14
Saat gece yarısı
Karanlık içinde ben ve koca adam
Karanlığa gömdükleri hayatımdan
10 milyar almış babam
Yaşım 14
Şimdi anlıyorum şimdi fark ediyorum,atılan tokadın,
Altında ezdikleri ben,
Gazetelere bile çıkmışım.
Küçük gelin adıyla...
Hatice TemelKayıt Tarihi : 17.2.2014 17:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!