Küçük Gelin Şiiri - Belkız Günaydın

Bir zamanlar mutluydu, dünyadan hiç habersiz
Kız çocukların yoksa, haklarımı geçersiz
Bir insanın yaşamı, olmamalı değersiz
Hayatta bilemezdi, kalınırmış çaresiz

Okuldan alınınca, düğün, dernek kuruldu
Çocuk gelini gören, her bir yürek burkuldu
Titreyen dudaklardan, son bir çığlık duyuldu
İsyan etmek boşuna, küçük kalbi yorgundu

Kara yazgısı gibi, çelgisini gerdiler
Her acıya katlansın, diye öğüt verdiler
Anne,bacı, teyzesi, yatağını serdiler
Daha dün bir çocuktun, kadın oldun dediler

Ne yazıkki genç yaşta, kaybetti güvenini
Ailesi neden hiç, göstermedi özeni
İsteseydi onlarda, değiştirir düzeni
Değildi elbette bu, çocukların kaderi

Kendisi değilmiydi, ananın kucağında
Anne oldu küçük kız, bu ergenlik çağında
Eziyet çekiyordu, kocanın ocağında
Bu kötü günler asla, olamazdı bahtında

Çaresiz dönecekti, annesinin yanına
Töre denen cehalet, giremezdi kanına
Severdi ailesi, kıyamazdı canına
Belki de bir gün o da, ererdi muradına

Kapanmıştı kapılar, yüzüne birer birer
Gelinlikle çıkanlar, kefenle geri girer
Bilmiyordu hayatı, nasıl sonuna erer
Ondan hatıra kalan, kıyıda elbiseler