Küçük Fener Şiiri - Özcan Sungurçetin

Karşıda bir küçük fener,
Yanar söner, yanar söner...
Bir seyran ki ışıl ışıl,
Durgun suda pırıl pırıl

Bir ışık ki narin, ince,
Her şey güzel, sevilince.
Gizemine vara vara
Aşık oldum o sulara.

Bir rüyaya koşa koşa,
Aşkı ile coşa coşa,
Gecelerce orda kaldım,
Pırıltımdan ilham aldım.

Bir gün onu söndürdüler,
Ve kayboldu küçük fener.
Sular hâlâ oradaydı
Ama artık kapkaraydı.

Büyüsünü kaybedince
Tatsızlaştı sanki gece.
Şaşıp kaldım, çok kırıldım,
Nerde benim o pırıltım?..

Deli gönül, hep aldandın,
Kerameti suda sandın.
Asli kaynak küçük fener,
Ne yazık ki bazen söner.

Sevgilinin ışığı da,
Aşkın idi hep aslında.
Biter ise aşkın eğer
Pırıltı da söner gider.

Çılgın aşık artık uslan!
İnan buna, aşk da yalan.
Anla artık, deli gönlüm,
Ben, her zaman böyle öldüm...