Küçük Evimizde Mutluyduk

bizim küçük bir evimiz vardı
iki odalı ortasında sobası
yer yatakları kenarında minderi
kerpiçten ahşaptı tavanları
elleriyle sıvardı her yıl annem
bembeyaz kar gibiydi duvarları

bizim küçük bir evimiz vardı
ara sıra aksa da onarırdı babam
küçük bir balkon yaptı önüne
kitap okur dinlenirdi her akşam
kuş sesleriyle
öyle tatlı uyurdu ki her öğlen anam

bizim küçük bir evimiz vardı
önünde bahçesi ağaçlarla çiçekleri
bir de su kuyusu
önceleri bir çıkrığı vardı
sulardık ağaçları gün boyu
meyveleri bitmez
komşularla yerdik yıl boyu

o zamanlar herkesin küçük bir evi vardı
sıcaktı ilişkiler,gece oturmalarımız olurdu
hal hatır sorardı komşular
yalnız yenmezdi yemekler
kocaman bir aileydik küçücük evlerde
sarardı sarılırdı kış gecelerinde
dostluk kardeşlik insanlık vardı aldığımız her nefeste
o küçücük ahşap kerpiç ama
kocaman altın bir yürek vardı evlerimizde