Sokağın bittiği yerde küçük bir ev var.
Sıvaları dökük,çürük temele kadar.
Baktım ki içi de yıkık,sanki bir mezar.
Belli ki terk edilmiş,gün gibi aşikar.
Ne umutlarla yaptırılmıştı,kim bilir.?
Belki sahibinin göz bebeği gibidir.?
Ben bu gurbet ile düştüm düşeli,
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,
Devamını Oku
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,




selam.duygu yoğunlu yüksek bir şiir okudum. şairi kutlarım
ne hoş tasvir olunmuş unutulmuş bir evden gönüle süzülen hisler. evet insan oğlunun hayatta istediği en büyük hevestir. ihtiyaçtır. oysa giderken bir kefenden başa götürecek neyimiz var. herşey öksüz kalır.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta