Küçük Ev Şiiri - Fatma Hilal Kavak

Sokağın bittiği yerde küçük bir ev var.
Sıvaları dökük,çürük temele kadar.
Baktım ki içi de yıkık,sanki bir mezar.
Belli ki terk edilmiş,gün gibi aşikar.

Ne umutlarla yaptırılmıştı,kim bilir.?
Belki sahibinin göz bebeği gibidir.?
Bir köşede nice hüzünler saklanmıştır.?
Bir köşede nice sevinçler yaşanmıştır.?

Gezdim dolaştım,her bir köşeye bakarak.
Duvarlar dile geldi.Anlattı coşarak.
Sanki yemek var,kokuyor simsiyah ocak.
Hala sallanıyor bahçedeki salıncak.

Sonra bir kuş kondu kırık camın önüne.
Belki yem koyardı,evde olsa Emine.
Anladım bu kafesten kaçmış bir cimcime.
Hancı,yolcu dert ortakları birbirine.

Bahçede çeşit çeşit meyve ağaçları.
Yerlere sarkmış meyveler dolan dalları.
Çocuklar olsa,yerdi.Bu olmuş narları.
Toplardı.Yerlere düşen kirazları.

Nice doğumlar,nice ölümler saklı ev.
Hatıralarınla avunsan bile yeter.
Bir anlat gökdelenleri yerle bir eder.
Mazide kalmış pembe boyalı küçük ev.