Küçük Dünyam Şiiri - Hanımşah Tekeli

Artık yaşamıyorum
Duymuyorum ne diyor insanlar
Bilmiyorum, etrafımdaki olaylardan habersizim
Hissetmiyorum hiç bir şeyi, konuşamıyorum.
Küçük bir dünya kurmuşum kendime
Orada büyüyorum.
Hasretimi vuslata
Hüznümü sevince
Orada dönüştürüyorum, umutsuzluğu umuda
Seni orada yaşıyorum
Düşüncelerim, duygularım bedenime sığmadığından beri
Birlikte yaşıyoruz küçük dünyamda.
Yemyeşil ovalar, bal köpüklü nehirler yok
Zümrüt, yakut, elmaslar yok
Ama sen varsın, bir de umutlarım.
Sonsuz bekleyişlerimden yorulduğumda
Nefes alacak bir bahçe
Sensizliğimle savaşımdan kaçarken
Bir sığınak
Uzun yolculuklara başlamak için
Bir durak.
Benim küçük dünyam
Yüreğime sığmayan o yüce sevginle
Şimdi büyüyen küçük dünyam...