Küçük Dünya Şiiri - Ensar Aktaş

Eskiden,
Çok eskiden
Ben küçükken
Dünya çok büyüktü
Büyük gelirdi gözüme
Sığdıramazdım hayallerime
Tabii ya!
Ne vardı ki şu karşıki dağların ardında?
Bir varmış bir yokmuş bir ülke varmış
Diye başlayan masallar dünyası mı?
Sahi, ne vardı ki o koca dağların ardında?

Derken,
Ben büyüdüm
Güle ağlaya, düşe kalka
Kolay olmadı elbette
Her çocuk gibi büyüdüm işte
Ben büyüdükçe dünya küçüldü
Meğer ne de küçükmüş şu koca dünya
Peki ya şu güneşe, aya ne demeli
Onlar da dünya kadar küçükler mi acaba
Onsekizbin alem var der ya kitaplar
Ya onlar, onlar kesin küçüktür herhalde
Büyük olsalar nereye sığarlardıki
Ya şu sürüyle yıldızlara ne demeli
Yıldızlar küçücük, canım
Bunu bilmeyecek ne var
Laf aramızda,
Ben onları bir bir topluyorum bazen
Uykumun kaçtığı gecelerde
Ve bilya oynuyorum onlarla
Sakın benim çocuklar duymasınlar, ha
Bak babamız misket oynuyormuş derler
Hemde yıldızlarla
Gülerler bana sonra
Aman, boşver gülsünler
Dünyanın sonu değil ya, be
Hem benim de bir yanım yarım kaldı
Hep çocuk kaldı
Hiç büyümedi
Hem de yaramaz bir çocuk

Dünya küçük, vesselam
Ben küçülttüm dünyayı
Ben büyüdükçe o küçüldü

Beni anlamıyorsun değil mi
Boşver bırak inadı diyorsun
Vazgeçme,
Sev onu dilediğin gibi
Kim ne derse desin
Gurur dediğin ne ki
Elle tutulur mu
Yenilir, içilir mi
O kırıla kırıla büyür
Bırak kırılsın,
İnceldiği yerden kopsun
Hem ne çıkar sanki
Duyarlarsa duysunlar
Bilseler ne çıkar diyorsun
Haksız da değilsin hani
Dünya başıma mı yıkılır sanki
Yıkılsa da ne çıkar
Beni öldürmez ya
Öldürse de ne yazar
Dedim ya
Dünya küçük
Ben büyüdükçe o küçüldü
Sevgim büyüdükçe
Gururum küçüldü
Ayaklar altına düştü
Kalmadı bende artık
Erkeklik gururu diye birşey
Ama olsun güzelim
Seni sevmek güzel şey
Bugünden tezi yok
Bir tekme de ben atıyorum
Beni engelleyen gururuma
Ve düşüyorum yollara
Nerede olduğun önemli değil
Akşama kalmaz bulurum seni
Öyle büyük durduğuna bakma
Dünya küçük
Hemde çok küçük
Öküzün boynuzları arasına
Sığacak kadar küçük
Küçük ve alçak

Rotterdam,24.04.2002