721- İnsanı tutkuları esir alır. Tutkularından ne kadar uzaklaşırsan o kadar özgür olursun.
722- İnsan hayatı boyunca hep yalnızdır fakat bunu çevresinden el ayak çekilmedikçe anlayamaz.
723- Davranışlarımızı ve kararlarımızı zaman zaman sorgulamalı ve doğru olup olmadıkları konusunda onları teste tabi tutmalıyız.
724- İnsan sonunun ne olacağını çok iyi bilir ama bilmiyormuş gibi davranır. Çünkü bu şekilde davranması nasılsa bir gün gelecek olan o sonu beklemesini daha kolay hale getirir.
725- İnsanı nazik ve uyumlu yapan şey kaybetme korkusudur. Kaybetmeyeceğinden emin olduğu an zorbalaşır.
726- Hayatın amacı olduğu sanılan mutluluk elde edilince, gerçek amaç olan görev unutulur. İnsan için bu bir dramdır.
727- Yüreğini aşkın uhrevi olanına bağlayan kişi dünyevi olanına da ulaşır. Bu sebepten olmalıdır ki Leylâ, Mecnun’a gerçek aşkı gösteren bir araçtır.
728- Sabır, nefret vb.leri gibi sevmek kavramı da kişisellik arz eden bir kavramdır ve kişinin kendi tercihiyle ortaya çıkar.
729- Kim ne yaparsa önce kendisine yapıyor. Hiç kimse kimseye asla zarar veremiyor. Pratikte öyle görünüyor olsa da sonuç son tahlilde zarar görenin lehine oluyor.
730- İnsan olmak Yaratan’ın bahşettiği bir durumdur ama insan kalmak, kişinin sadece kendi elinde olan bir şeydir.
Kayıt Tarihi : 14.10.2020 18:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Naçizane...
![Recep Akıl](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/10/14/kucuk-dokunuslar-721-730.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!