Küçük Dokunuşlar 291 - 300

291-Sabretmek, gelenin Allah’tan geldiğini bilerek şükretmek… Elbette hiç kolay bir mesele değildir bu ama eğer gereği gibi şükretmeyi bilirse, zorluklara karşı direnmeyi daha kolay başarabilir insan. Ve Rabbine yakınlaşır, O’nun rızasını kazanması yolunda sağlam bir adım atmış olur.

292-İnsanın kendisine yapacağı en büyük iyilik, Allah’ın ona verdiği evladına iyi davranmaktır. İyi davranmaktan maksat, sırtını sıvazlayıp, giydirip kuşandırarak karnını doyurmak, sarıp sarmalamak, en iyi okullarda okutup adam etmek değil elbette. Bu da lâzım lâkin asıl iyi davranmak, onları Rıza-i İlahi’ye muhalif yapmamaktır.

293- Söyleyeceklerinizi karşınızdakinin gözlerinin içine bakarak söyleyin ki cesaretinizin ölçüsü ortaya çıksın.

294-Bir işi yaparken amaç şöhret ve itibar kazanmak olmamalıdır. Yapılan her iş Allah’ın rızasını kazanmak için yapılmalıdır. ”Ameller niyetlere göredir,” diye boşuna denmemiştir. Gerçek niyet nasılsa er ya da geç ortaya çıkar.

295-Kişinin kendisine yapabileceği en büyük kötülük nefsinin onu yönlendirmiş olduğu tatminsizlik duygusunun esiri yapması ve hırslarının peşinden koşmasıdır.

296- Musibetler insan hayatının doğal akışını bozarlar ve kişinin zor durumlara düşmesine sebep olurlar evet, ama ders almayı bilen için uyarıcıdırlar.

297-Her insan kendi mahpusluğunu kendi içinde yaşar.

298-Olana hikmet gözüyle bakmak gerek. Göz önünde olan çoğu zaman atlatıcıdır.

299- En çok bağıran, zoru gördüğünde ilk önce kaçar.

300-Bir sözün aklımıza yatmış olması onun doğru olduğunun göstergesi değildir. Çünkü genellikle her düşünce kendi içinde bir tutarlılık arz eder. Söz konusu bu düşüncenin doğru olup olmadığı onu uygulamaya soktuktan sonra ortaya çıkar.