Bir gün, bir kız çocuğu vardı
Süt beyaz tenliydi; sanki kardı
Babası işe giderken önüne durur,
Sanırsın babasının önünde bir dağdı...
Anası yoktu tek varlığı babayla sevine oynaya
Babası usandı, bu nazdan bıkmıştı güya,
Bağırdı, vurdu, tekme ile kızı soktu komaya!
Ummadı kız babasından,belki dedi olanlar rüya
Kalmadı camdan seyredecek babası, naz edecek kimsesi,
O gün haber geldi; toprağa girmişti babasının sesi...
Bitti şimdi bitmeyen sevgi, hiç bitmeyen neşesi.....
Nasıl bir kaderdi,nasıl yazgıydı böylesi...
Kayıt Tarihi : 13.1.2009 09:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

hayat ibretlerle dolu
TÜM YORUMLAR (1)