Küçük Çoban Şiiri - Adem Uysal

Herkes mesuldür, güttüğünden nihayet,
Koyunlar sana, sen Allaha emanet.
Gözünü seveyim, dikkat et,
Kurt görünce kuzuyu,
Akar ağzının suyu,
Bu onun, değişmez huyu.
Küçük çoban, ne olursun dikkat et,
Kara koyun, sürüden çok geride kalıyor,
Mor koyun arkadaşı, ona destek oluyor,
Kurtlar tetikte, fırsatını kolluyor.
Saldırınca sürüye,
Birşey kalmaz geriye.
Düşünsene o zaman, ne dersin sen köylüye!
Bir an olsun sürüden, ayırma hiç gözünü,
Ara sıra da olsa, dinle büyük sözünü.
İnsanlar da mesuldür, hepsi bir birinden,
Anne baba çobandır,
Mesuldür güttüğünden,
Çocukları korurlar, her türlü tehlikeden.
Muhtar, köy ve mahallesinden,
Başkan beldesinden,
Kaymakam ilçesinden,
Vali vilayetinden,
Devlet başkanı, devlet ve milletinden,
Sorumludur küçük çoban!