Elinde tahta sandık,
Bakışları sıcacık,
Minicik taburesi...
Küçücük parmakları boyanmış,
Gözleri ışıl ışıl,
Simsiyah,
Bahtı; gözünden de kara...
Boya kutularına doldurmuş
Rengârenk hayâllerini,
Bastırmış, bastırmış,
Sığdıramamış...
Taşıyor bakışlarından zekâ,
Taşıyor açlık...
Başı düşünce dara,
Her şeye boş verir gibi
Gülüyor ara ara.
Saçları; bahtından da kara...
Çekerken süngeri ayakkabılara,
Farkında değil,
Bir sünger çektiğinin acılara...
5 Mayıs 2007
Halenur KorKayıt Tarihi : 5.5.2007 10:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ne kadar güzel ve özlü bir anlatım. Küçük bir ayakkabı boyacısı çocuğun karşısına geçip izlediğimiz bir yaşam gerçeği. Öyle değilmidir , küçük insanların yaşadıkları acılar, onların gözyaşları , umutları yada umutsuzlukları ve tüketikleri emekleri ile parlamaya başlar başka yaşamlar . Büyük numara ayakkabı giyenler , küçük ayaklarına ayakkabı bulamayanların sayesinde ayaktadırlar. Kutluyorum sayın Şairimizi. Bir küçük ayakkabıcı çocuğun karşısından bakarak tüm bir düzen eleştirisi getiren şiirinden ötürü. Ve tam puan veriyorum .
TÜM YORUMLAR (5)