Çatlayan minicik ellerinde,
sallanır umutların fırçası.
Önünde boya sandığı,
bir sağa bir sola savrulur.
Yorgun kollarında taşıdığı,
tozlu umutlarını parlatır.
parlattığı fırçanın izlerinde,
hergün yorulur.
Soğuk rüzgarlardır yaslandığı.
Kale duvarına vurdukça,
Arasıra ısınmak için,
ılık nefesleridir,
ağzından topladığı.
Sonra...
Omuzlar sandığını,
karışır kalabalıklara,
bulmak için aradığını.
Çırpınır bastığı yollarında acı.
Her gün boyadığı ayakkabılarda,
umutlarına yürür,
boyalı elleriyle,
o küçük boyacı.
Kayıt Tarihi : 8.2.2007 22:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
adeta paylaştım boya sandığını boyacı çocukla..
çok iyi bir gözlemci ve hayata karşı duyarlı olduğunu düşünüyorum..
sevgiler..başarılar..
nurcan..
TÜM YORUMLAR (1)