Küçücük bir çocuğum ben,
Karanlık bir kuyuya intikal ediyorum tek başıma, tek isteğim sonsuz bir istirahat.
Ne olur rahatsız etmesinler, o derin münakaşalarıyla meşgulken büyüklerim.
Çok bekledim çok, susup birazcıkta beni dinlemelerini, benimle alâkadar olmalarını dilerdim hep, ama olmadı.
Müsaade etmediler oyuncaklarımla oynamama küçük bir alan bırakarak, şu uçsuz bucaksız ovalarda.
Sığdıramadılar saatlerce zamana bu minicik saniyeyi de.
Bazen görünmez mi oldum diyorum kendimi aynamda, aynamı da kendimde süzerek.
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta