Küçücük bir çocuğum ben,
Karanlık bir kuyuya intikal ediyorum tek başıma, tek isteğim sonsuz bir istirahat.
Ne olur rahatsız etmesinler, o derin münakaşalarıyla meşgulken büyüklerim.
Çok bekledim çok, susup birazcıkta beni dinlemelerini, benimle alâkadar olmalarını dilerdim hep, ama olmadı.
Müsaade etmediler oyuncaklarımla oynamama küçük bir alan bırakarak, şu uçsuz bucaksız ovalarda.
Sığdıramadılar saatlerce zamana bu minicik saniyeyi de.
Bazen görünmez mi oldum diyorum kendimi aynamda, aynamı da kendimde süzerek.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta